Плаветнило небеса, весело ми упућује осмехе,
И ништа сем тога ведрога неба ја сада и не видим
Славуји неуобичајено раздрагано певају свој уобичајени репертоар
Мајског јутра
И ништа сем тих весељака крилатих
Ја и не чујем, по васцели дан
Још никада не видех да сунце толико и тако умилно сија
Нити сам икада видео да су ствари тако савршено лепе
И на своме
Месту
Јер када си самотан
У чемерном дану
Какав је мени сваки дан од недавно био
Немаш воље да све то у миру контемплираш
Али, о бого мој најмилији, када си заљубљен, само јурцаш, од среће летиш,
Којекуда -
Но чамотни дан биће обасјан небеским руменилом, макар и ја сам био (као)
Чамотни дан
Нема коментара:
Постави коментар