петак, 22. август 2014.

ТАМНИЦА СМРТИ - Светислав Стефановић

Простире се мртво ћутање мора.
Под сјајем месеца изгледа ко башта
Заспала од белих ружиних бокора.
Усред њега стоји, црна као машта

Задње смртне ноћи и пространа стена
Окомита, гола, гвоздене коре - а
На гребену њеном од црног камена
Мртви двори, ко у слици од Дореа.

И глас што се чује кроз прозоре, жуте
Ко мртвачка чела, има лик јаука.
Дрхте воде. Тупо ко да је од плуте
Пада на вал црн плач мртвих из сандука.

Нема коментара:

Постави коментар