Ми се чудно разумемо
ко два бола, ко два вала
ко два моста у открића:
ја те волим чудно, немо,
ти си она чудна мала,
машта древна мога бића.
О теби су питалице
од векова моје биле,
одговор о ком се сања.
Одговор је твоје лице
ти си слика оне виле;
из дечачких нагађања.
И сви стари снови, ево
полагано надолазе
ко да иде време тавно.
Сваки гест твој ја сам снево,
знам напамет твоје фразе
сваку реч сам чуо давно.
ко два бола, ко два вала
ко два моста у открића:
ја те волим чудно, немо,
ти си она чудна мала,
машта древна мога бића.
О теби су питалице
од векова моје биле,
одговор о ком се сања.
Одговор је твоје лице
ти си слика оне виле;
из дечачких нагађања.
И сви стари снови, ево
полагано надолазе
ко да иде време тавно.
Сваки гест твој ја сам снево,
знам напамет твоје фразе
сваку реч сам чуо давно.
Нема коментара:
Постави коментар