Изненада отвориће се прозор
и мајка ће ме позвати
време је за повратак
отвриће се зид
ући ћу у небо блатњавих ципела
сешћу за сто и нељубазно
одговараћу на питања
ништа ми није оставите
ме на миру. Седим ли седим
с главом међу длановима. Како да им
испричам о том дугом
и замршеном путу.
Овде на небу мајке штрикају
иглама зелене шалчиће
зује муве
отац дрема крај пећи
након шест дана рада.
Не - не могу им рећи
да човек човеку
скаче у уста.
Нема коментара:
Постави коментар