понедељак, 23. октобар 2017.

ВОЉЕНИМ СЕ ЛИКОМ НАГНИ... - Сесилија Мејрелес

Вољеним се ликом нагни
над кадивом те тишине
и погаси над том сликом
размишљања воштанице.

Салонска затвори врата
и низ много степеница
на улицу светлу сиђи
где не пита нико ништа.

Пођи пустим обалама
и траг збриши својих стопа,
прекини нит разговора
лавиринта сопственога.

И тлу реци: "Песак ја сам."
"Вода ја сам", реци валу.
У одсутној игри баци
намучену душу давну.

Не мислећи о сновима,
ни о зори после тога,
заборави очи мутне
и страст срца рањенога

Можда рука натчовечна
што ваздух и шуме ствара
поштоваће твој починак
после тешких расправљања.

Смирићеш се, о животе,
можда, измеђ мора, ветра,
као траг на марамици
сузе, скоро неприметан.

Нема коментара:

Постави коментар